========================================
வீடு மாற்றுவதில் உள்ள சங்கடங்களில் ஒன்று முகவரிகளை முக்கியமான இடங்களில் இற்றைப்படுத்துவது. அமெரிக்க நிரந்தர குடியுரிமை இன்னமும் கிட்டாத நிலையில், இது இன்னமும் முக்கியம்.இல்லாவிடில் ஏகப்பட்ட பிரச்சினை வரும். அரசாங்க கடிதங்கள் பழைய முகவரியிலிருந்து புதிய முகவரிக்கு முன்னிப்பு செய்யப்படாது என்ற தகவலும் சேர்ந்து பேரதிர்ச்சி தர இன்று தபால் அலுவலகம் சென்றேன். வாசலில் காவலர் வழிமறித்து குண்டு வருடியால் சோதனை நிகழ்த்த ஐயோ என்றது அது. இடுப்புப் பட்டையில் இருந்து அரைஞாண் வரை அனைத்தும் கழற்றினாலும் குய்யோ முறையோ என்றது. கடைசியில் காவலர் என் கைத்தொலைபேசியிலுள்ள் காமிராவைப் பார்த்துவிட்டு " இதோடு உள்ளே போகாதே..அனுமதி இல்லை. இதை என்னிடமும் கொடுத்துச் செல்லாதே ' என்று மக்கர் பண்ண, மணி வேறு ஆகிக் கொண்டிருந்தது. தபால் அலுவலகம் மூடும் நேரம் வேறு.
ஓடினேன்..ஓடினேன்...பக்கத்தில் உள்ள ஒரு இந்தியன் ரெஸ்டாரெண்டுக்கு. மேல் மூச்சு கீஷ் மூச்சு வாங்க நிலைமையை சொல்ல, "அய்யோ..ஃபோனை என்னிடம் கொடுக்காதே...அதில் என்ன இருக்கிறது" என்று எனக்குத் தெரியாது என்றார். நான் கெஞ்ச, பக்கத்தில் உள்ள ஆசாமியிடம் " க்யா ..இஸ்கோ லே சக்தே ஹை..?? " என்று மாடு ஓட்டினார். கபாலென்று எனக்குத் தெரிந்த இந்தியில், மறுபடியும் பிரச்சினையை சொல்ல, "யே முஜே பஹலே போல்னா தா..ஆப் ஹிந்தி மே பூச்தே தோ, மை லே ஸக்தா தா..." என்றார் அந்த ஆசாமி.
ஒருவழியாக, தொலைபேசியை அவரிடம் ஒப்படைத்து விட்டு மறுபடியும் தபால் அலுவலகம் போய் வேலை எல்லாம் முடித்து விட்டு வெளியே வரும்போது பார்த்தேன் - ஒரு 55 வயது அமெரிக்க மாதுவை குனியவத்து உடல் முழுக்க குண்டு வருடியால் சோதனை நிகழ்த்திக் கொண்டிடுந்தார்கள். பெல்ட்டை இறுக்ககட்டி தொப்பைக்கு மேல் ஏற்றி விட்டுக் கொண்டு வந்து சேர்ந்தேன்.
" கர்நாட்டிக் ம்யூசிம் க்ளாஸ் போறேம்ப்பா..ஹிந்தி க்ளாஸ் வேணாம்பா" என்று முரண்டு பிடித்த என்னை கதறக கதற " சாந்தா ஹிந்தி வித்யாலயத்தில்" கொண்டு தள்ளிய சூர்யாவின் தாத்தாவுக்கு மனசுக்குள் ஒரு சல்யூட் அடித்து விட்டு திரும்பினேன்.
தயாநிதிக்கு மட்டுமல்ல ...எனக்கும் அவள் தேவதைதான்.
