கேடுகாலம்

விளக்கெண்ணையை தேய்த்துக் கொண்டு உருண்டாலும் ஒட்டுவதுதான் ஒட்டும் என்பார்கள். அதுதான் கெர்ரிக்கும் நடந்திருக்கிறது. மக்கள் தீர்ப்புக்கு தலைவணங்கித் தொலைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் வரும் சமயத்திலே, இந்த லட்சணத்தில் ஓட்டளித்த மக்களைப் பற்றியே சந்தேகமும் வெறுப்பும் வருகிறது.நேற்றுகூட அலுவலகத்தில் என் குழுவில் உள்ள அமெரிக்க தாத்தா ஒருவரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். புஷ்ஷினுடைய யோக்கியதை என்ன..?? எந்தக் காரணத்திற்காக அவர் மீது அமெரிக்கா நம்பிக்கை இழந்திருக்கிறது என்று ஒரு அரை மணி நேரம் விளக்கமாக பேசினார். பொதுவாக வயதானவர்கள் குடியரசுக்கட்சிக்கு ஆதரவானவர்கள் என்று அமெரிக்காவில் சொல்வார்கள். அந்த வயதான சமூகமே புஷ்ஷை விமரிசிக்கிறது என்று சந்தோஷப்பட்ட வேளையில்தான் பிகேஎஸ்ஸின் drudgereport.com எக்ஸிட் போல் கெர்ரிக்கு ஆதரவு இருப்பதாக தெரிவித்தது. சந்தோஷம் அதிகமாக, வீட்டுக்கு போய் டீவி பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

ப்ளோரிடா முதல் அடி. அது விழுந்தவுடன் விஸ்கான்சின், நியூஹாம்ஷையர் போன்ற மாநில நிலவரங்களும் திருப்தியாக இல்லாத நிலையில் ஓஹையோவை எதிர்பார்க்க ஆரம்பித்த நான் கொஞ்சம் ( சோகத்தில்) சரக்கு விட்டுக்கொண்டு தூங்கியபோது மணி 11:30. காலை எதிர்பார்த்தது போலவே ஓஹையோ, நியூ மெக்ஸிகோ, "ஐயோ" வா மாகாண முடிவுகளை வெளியிடாமல் தொங்கலில் விட்டு, கெர்ரி தோல்வியை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். சற்றுமுன்னர் அவரும், புஷ்ஷ¤க்கு தொலைபேசி இருக்கிறார். பாவம்....!!

இன்னம் நாலு வருஷங்களுக்கு எத்தனை அபத்தங்களையும், இன்னம் எத்தனை உலகநாடுகளுக்கு "காரியமும்" பண்ணி வைக்க்ப் போகிறார் இவர் என்று தெரியவில்லை. இராக்கிலும், ஆப்கானிஸ்தானத்திலும் செத்துப்போன அப்பாவிகளின் ஆவிகள் சாராயம் குடிக்கப் போனதால், ஜனநாயகத்திற்கு இங்கே சாவுமணி அடிக்கப்பட்டு விட்டது.

இந்த நாடும் நாட்டு மக்களும் நாசமாய்ப் போகட்டும் என்று ஏதோ ஒரு படத்தில் வீரப்பா சொல்வது நியாபகம் வந்து தொலைக்கிறது.